Merve Boluğur..

Ben o anlam yüklenemeyen kelimelerle tanımlamaya çalışıyorum seni. Öyle bir sen var ki içimde yetersiz diye bir şey yok. Aksine anlamsızlığa anlam yüklemek var. Kelimelerle seni tanımlamak değil, kelimelere seni tanıtmak var. Senin olduğun yerde olumsuzluk yok. Yapamıyorum, anlatamıyorum yok. Yapamadığımı, anlatamadığımı bile seninle yapıyorum. Sensizliğin tarifi olmaz. Sen her şey demeksin. Yeter...siz, kifayetsiz kalamaz kelimeler seni ifade etmeli her şey. Çirkin bile seninle güzelleşmeli, kötü bile seninle iyileşmeli. Yok seninle var olmalı… nasıl anlatamıyorum diyebilirim, nasıl seni tarifsiz bırakabilirim ki.. sen hayatsın işte , yaşamsın. Nefes almak, anlamsızlığa anlam katansın. Seni anlatmak yetersiz deyip; kesmek olur mu bir çırpıda sözleri, satırları. Sen bir ömür anlatıldıkça her seferinde daha da anlam yüklenen, yazıldıkça bitmeyen, ömre , hayata , sayfalara sığmayansın. Bıkmam usanmam seni anlatmaya çalışmaktan, sen benim yaratıcılığımsın. Yaşanmışın ta kendisi , yaşanacakların en güzelisin. Seninle yaşamak var sadece. Seni çekmek her nefeste içime… İşte böyle bir şeysin sen. Ne dil yorulur seni anlatmaya , ne de el yazmaya… Bitmek bilmeyen, sonu gelemeyensin. Belki de kainatın ta kendisisin sen… Yada yeryüzündeki tek sonsuz varlıksın Merve Boluğur
...
İpek yaren aktan